مسئله رد الشمس، به‌ویژه آنگاه که همچون فضیلت و کرامتی برای حضرت علی (ع) مطرح شد، بحث‌های درازدامنی را در میان مفسران، حدیث‌پژوهان و متکلمان در پی داشت. آنچه در مطالعات مربوط به این موضوع کمبودش احساس می‌شود توجه‌نکردن به وجود این مسئله در عهدین و مطالعات عهدین است. در این نوشتار به دنبال آنیم تا با مقایسه رویکردهای شیعی و عهدینی به این مسئله، به روندهای فکری موجود در میان دو گروه دست یابیم و آنها را با یکدیگر مقایسه کنیم. وجود دو جریان نص‌گرا و عقل‌گرا در مطالعات شیعی و عهدین از اشتراکات این دو گروه است. جریان نص‌گرا می‌خواهد این واقعه را همان‌طور بپذیرد که نقل شده است، هرچند توجیهی عقلی برایش نیابد؛ اما جریان عقل‌گرا در صدد بیان توجیهی باورپذیر و مطابق وقایع خارجی و کشفیات علمی برای این اتفاق است، توجیهاتی همچون وقوع تکانه‌های زمین که هرچند به‌سختی، اما تا حدودی می‌تواند امکان وقوع این حادثه را تبیین کند.