جنگ و صلح یکی از مفاهیم بنیادین در زندگی اجتماعی انسان است که مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته است و تعاریف متعددی از آن بیان شده است؛ اما تعریفی که دین از مفهوم جنگ و صلح ارائه می‌دهد، بسیار باارزش است و می‌تواند الگویی برای عملکرد پیروان آن دین قرار گیرد. موضوع این مقاله، تحلیلی بر منطق آیات جنگ و صلح در قرآن و تورات است و نویسندگان کوشیده‌اند این موضوع را با به‌کار‌گیری روش نظری و کتابخانه‌ای بررسی کنند. هدف اصلی این پژوهش، تبیین منطق آیات جنگ و صلح در قرآن و تورات در نظر گرفته شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد تعالیم ده فرمان در تورات اهمیت بنیادین دارد و با آیات قرآن متناظر است؛ برای مثال در فرمان پنجم تأکید شده است: قتل مکن؛ همچنین در آیات قرآن کریم اولویت با جنگ‌نکردن و برقراری صلح است. با بررسی بیشتر درمی‌یابیم در بخش‌های دیگر تورات، منطق جنگ و صلح با آنچه در ده فرمان مشاهده می‌کنیم، متفاوت است و نشان از فاصله‌گرفتن آن با منطق قرآن است. درمجموع می‌توان گفت آیات جنگ در تورات، خشن، مطلق و غیراخلاقی بیان شده است و صلح اغلب بنا بر مصالح قوم یهود لحاظ می‌شود. در قرآن نیز آیات جنگ بیان شده است که بیشتر به منظور ایجاد آمادگی دفاعی و بیان قدرت بازدارندگی در برابر دشمن مطرح می‌شود تا دشمن به فکر تهاجم نیفتد و درنهایت اولویت با برقراری صلح است.