شناسه Doi مقاله:
10.22034/jrr.2024.394462.2111
نویسندگان:
عبداله پور سنگچی فاطمه , رهنمائی حسین
چکیده:
باور به وساطت مقربان برای وصول به رستگاری که از آن به «شفاعت» یاد می‌شود، از مؤلفه‌های مهم فرجام‌شناسی اسلامی و برخی دیگر از ادیان از جمله آیین بودا (شاخه مهایانه) است. به دلیل تفاوت در مبانی فکری این دو مکتب دربارۀ اصل مسئله رستگاری، اوصاف شخص واسط (شفیع/ بُدهیسَتّوَه) و شرایط تحقق وساطت راه متفاوتی از یکدیگر دارند. این پژوهش با هدف ارزیابی و مقایسه مسئله «شفاعت» در تشیّع و «بُدهیسَتّوَه‌گی» در مکتب مهایانه با روش توصیفی - تحلیلی، ضمن تبیین دیدگاه این دو مکتب در این‌باره، وجوه اشتراک و افتراق آنها را برشمرده است. نتیجه اصلی تحقیق آن است که در مهایانه، بُدهیسَتّوه‌گی راه اصلی نجات است؛ ولی شفاعت در مکتب شیعه نقش مکمل در رستگاری را ایفا می‌کند و نقش عمده در نجات، ایمان و عمل صالح خود فرد است.
نمایه نشر:
عبداله پور سنگچی فاطمه , رهنمائی حسین . (2024). بررسی تطبیقی بُدهیسَتّوَه‌گی در مکتب بودایی مهایانه و شفاعت در تشیّع. پژوهش های ادیانی, 23(12), 225-252 DOI: 10.22034/jrr.2024.394462.2111
