بیان قوانین ظریف و مفاهیم والا در قالب حکایات و تمثیلات، آن هم باگفتار شعری از مهارت‌های بی­مانند مولاناست. او در نگاه عارفانه خود زوایای زندگی (دنیوی و اخروی)، را چنان در قالب شعر به نگارش می‌آورد، که تنها عقل کلی و رحمانی توان فهم آن را دارد. در این مقاله که با روش تحلیل محتوا و توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است مؤلفه­های معنابخشی به زندگی از دیدگاه مولانا مورد کنکاش قرار گرفته است. مولانا به گردآوری مؤلفه‌هایی فلسفی و عرفانی در باب زندگی می‌پردازد و آن‌ها را از جنبه‌های گونا‌گونِ مادی، معنوی، دنیوی، اخروی، حیوانی و انسانی می‌کاود. این مقاله به دست یازی این مؤلفه‌ها پرداخته و آن‌ها را از میان مثنوی معنوی کنکاش کرده و مورد ارزیابی قرار داده است. در این مقاله به مؤلفه‌هایی هم‌چون غم، شادی، خودشناسی، مرگ­آگاهی و ... از نگاه مولانا پرداخته شده، و به چگونگی نقش آن‌ها در زندگی و معنابخشی آن‌ها به زندگی پرداخته می‌شود. شاید بتوان گفت از مهمترین تعالیم مولانا در نسبت با معنای زندگی خودشناسی است، هدف زندگی ما این است که خود را بشناسیم و خود را مورد واکاوی قرار دهیم. مولانا معتقد است برای اینکه انسان دریافت درستی از معنای زندگی داشته باشد، باید خود را بشناسد، آنگاه خواهد دانست هستی و خدای هستی همه در اوست، گنج و گنجینه ای که انسان به دنبالش می گردد، نفس اوست.