انسان در زندگی همواره با مسائلی مواجه است که ممکن است او را به رنج گرفتار، و در نتیجه ناامید کنند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که می‌تواند به او کمک کرده، ادامهٔ مسیر را بر او هموار کند «تاب‌آوری» است. روان‌شناسان برای این مفهوم شاخصه‌هایی را تعریف کرده‌اند که در این مقاله به توضیح برخی از آنها می‌پردازیم. مدعای این مقاله نشان‌دادن ظرفیت و امکان تحقق زیست مطلوب و تاب‌آوری روانی با توسل به تعالیم قرآنی است. صبر، توکل و امیدواری سه عنصر اصلی تاب‌آوری روانی هستند که فرد دیندار با توجه به آموزه‌های قرآن می‌کوشد آنها را در امور خود به کار گیرد و به این ترتیب در مواجهه با ناملایمات نه ناامید می‌شود و نه بی‌تابی می‌کند. با تحلیل این مفاهیم و بیان نمونه آیاتی از قرآن کریم در تعریف و تشریح این گزاره‌ها، به تعریفی از انسان رضایتمند می‌رسیم که در سلامت روانی به سر می‌برد و دارای زیست مطلوب روانی است. روش به‌ کار گرفته‌شده در این مقاله تحلیل محتوای کیفی جهت‌دار است، به این معنا که آیات قرآن کریم بر اساس مفاهیم استفاده‌شده در علم روان‌شناسی فهم و تحلیل شده‌اند.